معرفی اساتید و هنرمندان میناکاری

معرفی اساتید و هنرمندان میناکاری

مقدمه

هنر میناکاری در بین ایرانیان جایگاه ویژه ای دارد و هنرمندان و اساتید این هنر زیبا نیز بین مردم بسیار محبوب هستند.

استاد حسن خان فرامرزی

استاد حسن خان فرامرزی، در شهر اصفهان در سال 1285 چشم به جهان گشود. در خانواده هنردوست متولد شد. بسیار خلاق بود و به مرور زمان به هنر میناکاری علاقمند شد.

در بازسازی و مرمت هنر میناکاری نقش بسزایی داشت و توانست که این هنر اصیل ایرانی دوباره زنده کند. همیشه به استاد شونمان احترام می گذاشت و اظهار می کرد که ایشان در واردات رنگ های میناکاری به ایران نقش سهم بسزایی داشتند.

استاد مسیو شونمان

این استاد بزرگ در واردات رنگ های میناکاری از آلمان نقش بسزایی داشت. می توان به جرات بیان کرد که هنر میناکاری مدیون زحمات این مهندس آلمانی است. سایر هنرمندان ایرانی آن دوره، شاهکارهای هنری خود را خلق می کردند و روز بعد، آن ها را به کوره پخت می بردند.

هنرمندانی مانند شکرالله صنیع زاده ، استاد شریفیان ، زندی نحوه پخت محصولات میناکاری را که از آلمانی ها فرا گرفته بودند را توسعه و گسترش دادند.

استاد شکرالله صنیع زاده

این استاد بزرگ در شهر اصفهان در سال 1285 متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در مدرسه قدسیه اصفهان تمام کرد و در همان زمان بود که مقدمات تذهیب و نگارگری را توسط استاد عبدالحسین صنیع همایون فرا گرفت و به تدریج به جرگه هنرمندان مینیاتوری ایران پیوست. خلاق بود.

در زمینه میناکاری خلاقیت های بسیاری به خرج داد و راهنمایی های و آموزه های استاد شونمان در بروز مسیر درخشان او نقش بسزایی داشت. شاهکار های او در اماکن متبرکه بسیار به چشم می خورد.

استاد غلامحسین فیض اللهی

آقای غلامحسین فیض اللهی در بهار سال 1307، متولد شد. این استاد بزرگ در ابتدا شاگرد شکرالله صنیع زاده بودند. آقای صنیع زاده نه تنها در میناکاری بلکه در سایر هنرها نیز مانند تذهیب، چهره سازی ، میناکاری طرح ختایی، تذهیب مشهور بودند. پس از سال ها تلاش و کوشش در عرصه میناکاری، در سال 1362، مقام خود را به شاگردان خود واگذار کرد. بخاطر عشق به طبیعت، هنر میناکاری را آموخت. همیشه به هنر میناکاری اهمیت قائل می شد و مقداری کاغذ می خرید و نقاشی می کرد. این استاد بزرگ بخاطر فوت پدر خود در سن ده سالگی تا مدتی هنر میناکاری را رها کرده بود ولی به دلیل عشق به طبیعت دوباره این هنر را از نو شروع کرد و به مرحله استادی دست یافت.

استاد ابراهیم زرقونی

عمر با عزت ایشان 80 سال بود. از همان ابتدا، در کار قلمزنی بوده است. اولین کسی بود که انواع طرح های میناکاری روی گلدان را ایجاد کرد. به رنگ های میناکاری عشق و علاقه بسیار زیادی داشت. بیشتر از هنرمندان هندوستانی الهام می گرفت. پدر ایشان در حرفه میناکاری مشغول بودند. موزه هنر میناکاری اصفهان، بخشی از آثار ایشان را به نمایش گذاشته است. این آثار به قدری ارزشمند است که برخی از سیاستمداران ایرانی، آنها را به دولتمردان خارجی هدیه داده اند.

استاد حسن خان فرامرزی

این استاد بزرگ در قید حیات نیستند. ایشان در زنده نگهداشتن هنر میناکاری سهم بسزایی داشتند. برخی از اساتید مانند صنیع زاده شاگرد ایشان بودند. در پخت محصولات میناکاری در کوره خلاق بودند. این استاد خلاق در زنده نگه داشتن هنر میناکاری بسیار فعال بودند و اکنون به پاس زحمات ایشان است که رنگ ها و عرضه هنر میناکاری به این مرحله از رشد دست یافته است.

استاد اسماعیل میناکاری

استاد اسماعیل در حال حاضر 70 سال سن دارند. در معرفی هنر میناکاری در خارج و داخل کشور فعالیت های بسیار زیادی انجام داد. خانواده او هنردوست بوده و در تهران اقامت داشتند. محصولات ایشان با کیفیت بودند. امضای او روی برخی از آثار میناکاری مشهود است. ایشان روی تنگ و پارچ مسی، قندان، گلاب پاش، گلدان، بشقاب های سه تیکه هنرنمایی کرده اند.

از دیگر اساتید می توان به استاد احمد رائض، سید محمد فقیهی و حسین اسماعیلی اشاره کرد که هرکدام به نوبه خود در احیا و توسعه این هنر، نقش بسزایی داشتند و بخاطر همین زحمات است که هنر میناکاری به این مرحله از رشد و تعالی رسیده است.

نتیجه گیری

هر کدام از اساتید هنر میناکاری در توسعه و گسترش این هنر اصیل نقش بسزایی داشتند که ستودنی و ارزشمند است.